зияттық

зат. сөйл. Зияттылық. Қазақтың ұғымында з и я т т ы қ пен зиялылық, ұят пен шарапат, мейір мен кісілікті, еңбекқорлықты бойына жинаған жандарға тиесілі (С. Рахымбек, Айдында., 218). Шұбар төбеттің әлгіндей з и я т т ы ғ ы н көріп, Дәукең іш сарасында «сәтімен жолыққан ит болды» деп ырым жасап жүретін (К. Ахметбеков, Ақдала, 2, 115).